Dit jaar viert de Italiaanse cruise maatschappij Costa Cruises haar 70-jarig jubileum. Voldoende reden voor ons om van dichterbij kennis te maken met “Italy’s Finest“.
Terwijl het voor Costa Cruises begon met de Anna C die op 31 maart 1948 vanuit Genua naar Zuid-Amerika vertok, stapten wij onlangs vol spanning aan boord van de Costa Mediterranea voor een korte verkenningstocht langs Dover en Le Havre.
BENVENUTI A BORDO
De weerman had een zomerse dag met temperaturen boven de 25 graden voorspeld en hier staan we dan, een zomerse broek, een t-shirtje en een kille zeebries. Gelukkig hebben we voor alle zekerheid een warme trui ingepakt die we dan ook snel, voor we onze koffers in de veilige handen van de bewaking achterlaten, tevoorschijn halen. Nadat onze identiteitskaart en instapkaart nagekeken zijn stappen we op de wachtende bus die ons naar ons varende Italiaans paleis brengt. De security van het schip kijkt voor alle zekerheid nog even onze identiteitsbewijzen na, scant onze instapkaart, neemt een fotootje en wenst ons “Benvenuti a bordo, welcome aboard!”
We stappen de loopbrug op, passeren nog even de scanner van de handbagage, en worden vriendelijk onthaald door het personeel. We zijn officieel aan boord!
We bevinden ons op dek twee – Ponte Tersicore – middenin het tien verdiepingen hoge Maschera d’Argento atrium. Is het niet zozeer de hoogte van het atrium dat ons met verbazing slaat, dan wel de overvloedige manier waarop het atrium gedecoreerd is. Onder het motto “Mai visto niente di simile”(zoiets heb je nog nooit gezien) werd het ontwerp van Costa Mediterranea geïnspireerd op de oude adellijke palazzo’s van het Italiaanse schiereiland. Overvloedig gebruik van marmer, een collectie zuilen met bovenaan het gezicht van een Romeinse God of een Romeinse vaas met Murano glas en dat allemaal in een rijk palet aan warme kleuren. De Italianen hebbben woord gehouden, zoiets hebben we inderdaad nog niet gezien.
Omdat we zonder veel formaliteiten aan boord zijn gegaan, zo beschikken we nog niet over een elektronische keycard om onze kajuit te openen, gaan we even navraag doen bij de receptie. Blijkt dat onze Costa Card, want zo noemen ze de kaart waarmee je alles aan boord regelt, op ons ligt te wachten in de kajuit. Omdat we ons zonder Costa Card een beetje naakt voelen, in alle eerlijkheid we hebben de kaart nodig om een drankje in een van de vele bars te bestellen, haasten we ons richting kajuit.
We nemen de lift naar het vijfde dek of, zoals dat in het Italiaans mooi klinkt, Ponte Cinque. De twaalf dekken aan boord van Costa Mediterranea zijn trouwens allemaal vernoemd naar mythologische en historische figuren: Circe, Tersicore, Bacco, Teseo, Orfeo, Narciso, Prometeo, Pegaso, Armonia, Cleopatra, Pandora en Medea. We verlaten de lift op het Orfeo dek en gaan op zoek naar kajuit 5151, een van de 1057 kajuiten aan boord.
DE KAJUIT
Bij het binnenkomen van de kajuit worden we begroet door een blauwgroen tapijt. Aan de linkerkant vinden we de badkamer. Deze heeft aqua, blauw en beige accenten en biedt naast een ruime douche, een wastafel en toilet. Boven de wastafel bevindt zich een grote spiegel met aan weerszijden drie glazen schappen en een beweegbare, vergrotende scheer/make-upspiegel. Costa voorziet de badkamers naast handdoeken en waslapjes van tissues, zeep, conditionerende shampoo, douchegel en (in primeur) after sun. Boven de spiegel is er een stopcontact voor scheerapparaten voorzien.
Boven het bed, dat kan opgesplitst worden in twee eenpersoonsbedden, hangt een portret van drie Italiaanse adellijke dames. Naast het bed twee nachtkastjes met lades en hout en koperen nachtlampjes. Boven het bed bevindt zich een lichtschakelaar. Links van het bed staat een zalmkleurige sofa die als derde bed dienst kan doen en twee grote opberglades verbergt.
DE BARS
Nadat we de kajuit aan een grondige inspectie onderworpen hebben is het dringend tijd om onze kennismaking met Costa Cruises te vieren met een Italiaanse cocktail. We nestelen ons in de Maschera d’Argento Bar en bestellen een Costa Wind en Costa Sky, twee van de vier huiscocktails. Salute, op een geslaagde cruise!
Alvorens het schip te verkennen, en omdat het een beetje een traditie is, besluiten we een hapje te gaan eten in het buffetrestaurant. Een stukje vlees, een beetje pasta en twee desserts later beginnen we onze ontdekkingstocht, hoe kan het ook anders, met een cocktail in een van de 12 bars.
Omdat elke verkenningstocht een goed plan verreist maken we gretig gebruik van het mapje met de dekplannen van het schip dat we in de kajuit vonden. Niet alleen lopen we nu minder risico om verdwaald te lopen, het mapje is tevens een handige houder om onze Costa Card in op te bergen.
Helemaal vooraan op dek een dalen we af in het grot-achtige theater annex nachtclub Salone Giardinoa Isolabella. Overdag een rustige plek is het ‘s avonds de place-to-be om helemaal los te gaan op internationale pop- en dancemuziek.
Naast de reeds vermelde Maschera d’Argento Bar vind je op het Ponte Tersicore (dek twee) nog de Casanova Bar en Piazza – waar overdag spelletjes en danslessen gegeven worden en ‘s avonds ballroom dansen op de agenda staat, de Canal Grande Bar in het Casino en de Talia Lounge waar Latin-muziek gespeeld wordt.
De Roero Bar and Oriental Lounge op dek drie is (volgens ons) de mooiste en meest rustgevende bar op het schip. Misschien komt het doordat de bar vlak naast de bibliotheek en internetpunt gelegen is.
De Armonia en Apollo Bar zijn gelegen op het pooldek en worden bijgevolg vooral overdag druk bezocht. De Armonia Bar ligt tussen het binnen en het buitenzwembad, de Apollo Bar ligt achteraan in de zone die voorbehouden is voor volwassenen.
Nu we de locatie van de bars weten zijn is het dringend tijd om ons klaar te maken voor de avond die, hoe kan het ook anders, begint met een cocktail in een bar.
Veel tijd om te loungen is er echter niet want om kwart voor acht begint de show in het Teatro Osiris. Omdat we ons helemaal inleven in het dolce far niente arriveren we net te laat in het theater. Blijkt dat die Italianen tegen alle verwachtingen in toch wel heel stipt zijn. Het is dan ook in het donker zoeken naar een plaatsje terwijl de tenor op het podium volledig opgaat in zijn aria. Een klein halfuur en een opera revue later stroomt het theater leeg en wordt het tijd om de menukaart van de Roero Bar and Oriental Lounge onder de loep te nemen. Net zoals in de andere bars is er live muziek maar de pianospeler houdt het hier eerder rustig met een selectie aan internationale hits. We blijven dan ook lekker hangen alvorens naar het diner te gaan.
L’ITALIA IN TAVOLA – cucina tradizionale
In het Ristorante degli Argentieri, vrij vertaald “Restaurant van de Zilversmid” krijgen we van de ober een menu overhandigd dat de keuze biedt uit Antipasti, Primi Piatti, Secondi Piatti, Insalata, Selezione di formaggi en Dolci. Daarnaast staan er nog een aantal “I Piatti Sempre disponibili” of gerechten die altijd beschikbaar zijn. Voor wie zijn Italiaans al even beperkt is als het onze zijn de menus gelukkig ook in het Frans en Engels beschikbaar.
Vastberaden ons mannetje te staan bestellen we een voorgerecht, tussengerecht, hoofdgerecht en dessert. Hebberig? Nee helemaal niet, we zijn op cruise.
Na een geslaagde en uitgebreide Italiaanse maaltijd is het al bijna elf uur als we van tafel gaan. Tijd voor nog een laatste drankje en dan snel onder de veren want morgen wachten de White Cliffs of Dover.
BLUE BIRDS OVER THE WHITE CLIFFS OF DOVER
Het is minstens 20 jaar geleden dat we oog in oog stonden met de beroemde White Cliffs of Dover. We staan dan ook vol verwachtingen op het bovendek als de witte kalkrotsen, badend in de ochtendzon, aan de horizon verschijnen. Nadat we dit oer-Britse symbool op de gevoelige plaat vastgelegd hebben is het tijd om Dover en omgeving te gaan verkennen.
Vooraleer we de Britse bodem mogen betreden moeten we ons, net als de rest van de passagiers, eerst aanbieden bij de Britse immigratiecontrole. Omdat we uit ervaring weten dat dat nogal eens lange wachtrijen kan opleveren besluiten we om toch maar eerst rustig te gaan ontbijten.
Het Perla del Lago Buffet op Dek 9 biedt, in perfecte symmetrie, aan vier kleine stations zowel het ontbijt, middagmaal als diner aan. Omdat het voedsel in kleinere hoeveelheden gepresenteerd wordt, wordt het voortdurend aangevuld en is het steeds supervers. Enige minpuntjes vonden we dat, omdat het eten slechts aan vier stations aangeboden wordt, je steeds moet aanschuiven.
Omdat we ons als een van de laatsten bij de Britse immigratie aanbieden verliezen we geen tijd en kunnen we zo doorwandelen richting cruise terminal. We betalen 7 euro voor de bus die ons van de terminal naar het centrum, het kasteel en de Cliffs brengt. Een koopje want om te voet naar het centrum van Dover te wandelen moet je rekenen op een half uurtje, wil je te voet naar de Cliffs wandelen dan is dat nog een half uurtje langer stappen.
In het centrum van Dover gaan we snel nog een paar informatie brochures ophalen alvorens we de bus naar de Cliffs opstappen. De charmante dubbeldekker brengt ons via smalle en vooral steile straatjes voorbij Dover Castle tot aan de toegang van de wereldberoemde krijtrotsen.
Vanaf het bezoekerscentrum is een (rolstoeltoegangkelijk) voetpad aangelegd tot aan een uitkijkpunt. Wij beslissen om de glooiende heuvels van de Cliffs te verkennen via het pad dat naast de rand van de kalkrotsen loopt. Het zicht op de haven, het Kanaal en de aankomende veerboten is fenomenaal. Het grasland op de kalkrotsen zelf huisvest een overvloed aan wilde planten die dan weer vlinders en volgels aantrekken. De populairste bewoners van de kalkrotsen zijn echter de Exmoor ponies die de graslanden afgrazen en zo de typische planten stimuleren om te groeien.
Op de terugweg houdt de bus nog even halt bij Dover Castle. dat al sinds de 12de eeuw Groot-Brittannië beschermt tegen mogelijke invallers. Omdat we iets te lang van de prachtige natuur op de Cliffs genoten hebben beslissen we om het kasteel niet te bezoeken maar in de plaats daarvan het centrum en kiezelstrand van Dover te verkennen.
Eenmaal terug aan boord is het tijd voor een hapje en een drankje, genieten van een muzikale ode aan de vier elementen, een uitgebreide Italiaanse maaltijd en een cocktail in de Oriental Lounge.
LE HAVRE – MANHATTAN IN FRANKRIJK
Geen idee of het door het varen op zee of door de matrassen komt, maar we hebben heerlijk geslapen en komen uitgerust aan in een zonovergoten Le Havre. Nadat de stad tijdens de Tweede Wereldoorlog bijna compleet verwoest werd kreeg Auguste Perret de opdracht om de stad weer op te bouwen. Hij maakte hierbij gretig gebruik van beton, dat hij als de nieuwe baksteen beschouwde, en liet een stad met brede, rechte lanen en open pleinen aanleggen. De heropbouw werd in 1964 officieel afgesloten met de onthulling van de Saint-Joseph kerk.
Benieuwd naar de betonnen stad trekken we na een stevig ontbijt richting Franse havenstad. Na minder dan een halfuurtje stappen staan we aan de kleurrijke containers van Vincent Ganivet. De twee bogen werden vorig jaar naar aanleiding van de 500ste verjaardag van Le Havre opgericht en verwijzen naar de belangrijkste economische activiteit van de stad. Via de Rue de Paris gaan we richting centrum en passeren de sobere Cathédrale Notre-Dame die als een van de weinige gebouwen de bombardementen van de Tweede Wereldoorlog overleefde.
Vanop de Place General de Gaulle hebben we een goed zicht op Le Volcan, het culturele hart van Le Havre. De twee vulkanen, een ontwerp van Oscar Niemeyer, staan in schril contrast tot de rechtlijnigheid van de moderne stad en bieden plaats aan een concertzaal en een multifunctionele bibliotheek.
Terwijl de speelse beplanting in het parkje voor het stadhuis voor afwisseling zorgt, brengen de strakke waterpartijen en fonteinen de nodige verfrissing tijdens warme zomers. Wij gaan alvast afkoeling zoeken in een van de 78 shops in het nabijgelegen Espace Coty.
Vooraleer we terug terug richting Costa Mediterranea trekken brengen we nog een bezoek aan de Église Saint-Joseph. De kerk met zijn indrukwekkende toren werd volledig in beton opgetrokken en is het symbool van de naoorlogse heropbouw. Behalve dat de 107 meter hoge toren als een lichtbaken over de stad heerst is hij vooral dankzij het lichtspel door de vele glasramen de moeite waard om te bezoeken.
HAPPY BIRTHDAY COSTA
Onze laatste dag aan boord wordt een zeedag, het ideale moment voor het entertainment team van Costa Mediterranea om een aantal activiteiten te organiseren. Zo staan er naast de traditionele bingo en een algemene kennisquiz, een Mister Costa Mediterranea verkiezing op de agenda en maken de officieren hun opwachting tijdens een officieel toastmoment in een van de bars.
Wij kiezen er voor om lekker lui van de zon en het zwembad te genieten alvorens uitgebreid de sauna en wellness faciliteiten te verkennen. Vanavond is het namelijk gala avond en wordt de 70ste verjaardag van Costa Cruises gevierd. En op zo’n moment wil je toch lekker uitgerust en relaxed ten tonele verschijnen.
Het galadiner, inclusief parade van keukenpersoneel en kajuitstewards, is meteen ook ons laatste avondmaal aan boord van Costa Mediterranea.
We eindigen de avond zoals de vorige, genietend van een cocktail in een van de bars. Ons verblijf bij “Italy’s Finest” was aangenaam, maar veel te kort. Het enige wat ons nu nog rest is onze koffers in te pakken. We bestellen alvast nog een allerlaatste cocktail om ons moed in te drinken.
Costa is er in geslaagd ons bij het binnenkomen met verstommingte slaan, ons aangenaam te verrassen met een supervriendelijke en vlotte service en onste laten genieten van een degelijke Italiaanse keuken. Kortom een perfecte initiatie in het dolce far niente!
Deze zomer brengt Costa Mediterranea je vanuit Amsterdam naar de mooiste Noorse Fjorden, zoals het Lysefjord en het Geirangerfjord en plaatsen als Bergen, Stavanger en Flåm. Daarnaast houdt het schip ook nog halt in het Duitse Bremerhaven (Hanzestad Bremen). Meer informatie vind je op Costa Cruises.